Tineke KvB

Discrimineren mag weer

Bron: Deze column verscheen in De Andere Krant van 18 november 2022 - Pieter Stuurman

Op 11 november informeerde de Procureur-Generaal (PG) bij de Hoge Raad de Minister van Justitie en Veiligheid dat hij geen aanknopingspunten ziet voor een strafrechtelijk opsporingsonderzoek naar aanleiding van twee aangiften van Kamerlid Van Haga. De aangiften tegen minister De Jonge betroffen twee strafbare feiten: discriminatie en dood door schuld. Niet de minste dus.

Met name de grootschalige discriminatie van ongevaccineerden, die stelselmatig de toegang tot allerlei voorzieningen werden ontzegd, is ontegenzeggelijk een feit. Maar de overheid wringt zich in de meest onmogelijke bochten om aansprakelijkheid te vermijden. Ditmaal heeft Procureur-Generaal Edwin Bleichrodt kennelijk de opdracht gekregen om de dreiging af te wenden.

De Procureur-Generaal bij de Hoge Raad is officieel een onafhankelijk en zelfstandig instituut binnen de rechterlijke organisatie dat los staat van het rechtscollege de Hoge Raad. Hij kan niet naar eigen inzicht tot strafvervolging overgaan, maar heeft daarvoor een opdracht van de Tweede Kamer nodig. Hij lijkt dus een soort van vrijblijvend adviseur, maar in de praktijk kan hij de rechtsgang blokkeren door die Kamer een negatief advies te geven, en dat is precies wat hij hiermee doet.

Uiteraard moet hij zijn advies onderbouwen met argumenten, en kennelijk was dat dusdanig lastig dat hij er maar voor heeft gekozen een eigen draai te geven aan zowel de wet als begrip discriminatie. Volgens de PG was er geen sprake van strafbare discriminatie “omdat de wetgever er bewust voor gekozen om in de strafbepalingen over discriminatie specifieke discriminatiegronden te noemen”.

Laten we de wet (Artikel 1) en die discriminatiegronden er dus even bij pakken: “Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.”

Wat de PG hier zegt, is dat discriminatie op basis van godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras of geslacht (de genoemde specifieke discriminatiegronden) strafbaar is, maar dat discriminatie op basis van alle andere criteria wel is toegestaan. Kennelijk kon hij niks beters verzinnen dan het laatste deel van de bepaling, “op welke grond dan ook” maar even weg te moffelen.

Omdat vaccinatiestatus niet in die specifieke gronden vermeld staat, is er in zijn redenering dus geen sprake van strafbare discriminatie. Volgens zijn advies mag de regering dus iedereen naar hartenlust discrimineren, behalve degenen die onder die specifieke discriminatiegronden vallen.

Dus: voetballiefhebbers, getatoeëerden, vuilnisophalers, sportvissers, mensen die slecht ter been zijn, langharigen, astmalijders, hoogopgeleiden, ongeletterden, miljonairs, bijstandstrekkers, vegetariërs, hypochonders, snelwandelaars, en natuurlijk ongevaccineerden (en alle anderen die niet onder de specifieke criteria vallen), maak je borst maar nat, want jullie genieten voortaan geen wettelijke bescherming meer tegen institutionele discriminatie, als het aan de PG ligt.

Openlijk stelt hij: “De zeer diverse groep ongevaccineerden valt niet onder de reikwijdte van deze bepalingen. Ook kan niet worden gesteld dat het hier gaat om discriminatie wegens ‘levensovertuiging’. Mensen kiezen er om sterk uiteenlopende redenen voor om zich niet te laten vaccineren.”

Hij zegt hiermee dat de groep ongevaccineerden te divers is om in aanmerking te komen voor bescherming tegen discriminatie. Desondanks spreekt hij van een “groep” en dus is er sprake van een overeenkomst, want anders zou die groep niet als groep gedefinieerd kunnen worden. Kennelijk vindt hij de verschillen binnen die groep zwaarwegender dan de overeenkomst, namelijk het feit dat ongevaccineerden allemaal ongevaccineerd zijn.

Volgens zijn redenering zou dat betekenen dat andere groepen, zoals bijvoorbeeld Aziaten of Doopsgezinden (ik noem maar even twee willekeurige groepen die wel onder de gespecificeerde discriminatiegronden vallen) alleen rechtsbescherming tegen discriminatie genieten als ze op andere gebieden ook eenvormig zijn. Zodra er binnen die groepen sprake is van diversiteit, dan geldt voor hen de discriminatiewet blijkbaar ook niet meer.

Welbeschouwd zegt de PG dat ongevaccineerden wel degelijk gediscrimineerd werden, maar dat deze vorm van discriminatie niet strafbaar is. Daarmee geeft hij Van Haga (en iedereen die verontwaardigd was over deze grootschalige, institutionele discriminatie) dus gelijk. Zijn boodschap: “Ja, jullie werden gediscrimineerd, maar dat mag van de wet”. Tenminste, zolang de toevoeging “op welke grond dan ook” maar even buiten beschouwing gelaten wordt.

Lees meer >> | 419 keer bekeken

Het gevaar van de arts als overheidsagent

Bron: Gezond Verstand nummer 16 – 19 mei 2021- Elze van Harmelen

Het gevaar van de arts als overheidsagent

Vera Sharav, holocaustoverlever en oprichtster en president van de Aliance of Human Research Protection (AHRP), een ngo die zich inzet voor humane en ethische medische experimenten, waarschuwt voor de parallellen tussen de huidige tijd en de naziperiode. In een interview gaat ze in op het belang van humane en ethische medische experimenten, door het benadrukken van het belang van de eed van Hippocrates – om een patiënt geen schade toe te brengen – en principes van de Code van Neurenberg die zijn opgesteld na de Tweede Wereldoorlog. Sharav benadrukt de rol van de arts in het rechtvaardigen van overheidsbeleid en trekt de vergelijking met nazi-Duitsland. Het waren artsen die zich vroeg bij het naziregime aansloten en deze legitimiteit verleenden, artsen die heel gevaarlijk werden op he moment dat ze uitvoerders werden van overheidsbeleid, en hun eed om de individuele patiënt te dienen en beschermen, lieten varen. Als jong meisje leefde Sharav drie jaar in de nazikampen, totdat haar moeder haar als wees opgaf, zodat ze aan het kamp kon ontsnappen. Later in haar leven heeft ze de AHRP opgericht waarin ze meerdere gevallen van onethische medische experimenten succesvol heeft weten aan te kaarten, zoals bijvoorbeeld het toedienen van experimentele aidsmedicijnen bij kinderen in pleeggezinnen. Ze legt uit dat de Code van Neurenberg vastlegt dat de arts/onderzoeker individueel verantwoordelijk wordt gehouden. Ook onder de eed van Hippocrates is de arts volledig individueel verantwoordelijk voor de medische beslissingen die hij/zij neemt. De beslissingen moeten het belang van de patiënt dienen. Het beroepsgeheim maakt deel uit van de eed.

Sharav legt uit: “De Neurenberg Code is ondubbelzinnig: het vereist de vrijwillige en geïnformeerde toestemming van degene die de medische behandeling ondergaat. De code is grensoverstijgend, en is geldig in oorlogs- en vredestijd. De holocaust begon niet met de Joden, de eerste slachtoffers waren jonge kinderen onder de drie jaar.”

De jaren 20 en 30 van de vorige eeuw was een periode waarin de eugenetica – het verbeteren van de genetische samenstelling van een populatie – populair was, en ook als officiële wetenschap erkend werd. Met volle ondersteuning van de intelligentsia gaf de eugenetica aanleiding tot programma’s voor gedwongen sterilisatie in de VS en nazi-Duitsland, en later voor het T4-programma waarin 275.000 burgers werden vermoord onder het mom van euthanasie, nadat ze door artsen werden aangegeven als “ongeneeslijk ziek”.

Dat is de reden waarom euthanasie in Duitsland nog steeds een bijzonder gevoelig onderwerp is. “De ergste misdaden werden gepleegd in naam van het beschermen van publieke gezondheid”, aldus Sharav. “Wanneer artsen ten dienste staan van publieke gezondheid, zijn ze niet langer gehouden aan persoonlijke ethische grenzen. Ze wijken af van deze ethische normen, en wanneer dingen misgaan, wanneer er ernstige schade wordt aangericht, bij individuen zowel als aan de samenleving, is er niemand die verantwoordelijk gehouden wordt. Dat is wat tot de nazimisdaden leidde. De gehele medische sector steunde elk van de moorddadige verordeningen.”

Op dit moment wordt gemakkelijk te weerleggen “wetenschap” gebruikt om medische procedures – maskers, PCR-testen en vaccins – aan burgers op te leggen en of af te dwingen, “In het publieke belang”. Bondskanselier Angela Merkel sprak op 5 mei het Nederlandse publiek toe en legde uit dat “de vrijheid in 2021 draait om verantwoordelijkheid voor anderen”. De mensen die zich uitspreken tegen opgelegde medische ingrepen – die hun lichamelijk integriteit en het zelfbeschikkingsrecht over hun lichaam willen behouden – wordt verweten dat ze een gevaar zijn voor de volksgezondheid, erger nog, door asociaal hun vrijheid op te eisen zijn zij verantwoordelijk voor de aanhoudende lockdowns. Het is een klassiek voorbeeld van het vinden van een zondebok, een oeroud ritueel proces waardoor een gemeenschap zich gezuiverd denkt te kunnen voelen door een gedeelte van de gemeenschap als “schuldig”, “kwaad”, “zondig”, “ziek” of “besmettelijk” aan te merken. Denk bijvoorbeeld aan de heksenvervolging en jodenvervolging.

Op de vraag hoe Sharav de verschillen en overeenkomsten ziet tussen de naziperiode en de huidige tijd, antwoordt ze: “De overeenkomsten zijn zeer, zeer angstaanjagend. Ik had niet gedacht dat ik ooit nog bang zou zijn voor apartheid. Auschwitz gebeurde niet zomaar, het was een geleidelijk proces, stap voor stap. Nu komen we in een nieuwe fase, van vaccinatiepaspoorten. Voor mij zijn deze symbolisch equivalent aan de Ster van David die ik heb moeten dragen. Je schept hiermee een klassenmaatschappij, met een bevoorrechte klassen en een gediscrimineerde klasse.”

De medische apartheid ligt niet in het verschiet met het invoeren van het vaccinatiepaspoort, voor veel mensen is zij er al. Er zijn mensen die behandelingen of zelfs operaties niet hebben ondergaan omdat ze geen test wilden, en mensen die tegen hun wil een masker opzetten of een test ondergingen om toegang te krijgen tot medische zorg. Bijvoorbeeld een test om te kunnen bevallen in het ziekenhuis of een masker op om op de eerste hulp in het ziekenhuis te kunnen worden behandeld voor ademhalingsproblemen.

De groep die niet meedoet heeft steeds minder rechten. Ondanks dat zij betalen voor een dure zorgverzekering hebben ze geen toegang tot zorg, en hebben ze geen stem of vertegenwoordiging in het publieke debat, op tv, in de krant of in de regering. Dit zijn “wappies”, en die hoef je niet serieus te nemen. Naar de wetenschappelijk onderzoeken die zij aandragen hoeven de autoriteiten niet te kijken, want deze mensen worden geacht gek en gevaarlijk te zijn. Medisch ethicus Erwin Kompanje waarschuwt voor het dehumaniseren, het ontmenselijken van deze groep.

Hoe was het mogelijk dat in de periode 1940 – 1945 zonder veel weerstand en met actieve medewerking van het ambtelijk apparaat bijna alle Joden uit de samenleving verwijderd werden? Hier ging een proces van dehumanisering aan vooraf. Toen en nu waren het de medewerking en goedkeuring van de intelligentsia en de beoefenaars van beroepen waarbij je een eed aflegt, die het systeem een foute kant op stuurden.

De argumenten die gebruikt werden, toen en nu, waren medische argumenten. Immoreel beleid werd goedgepraat in naam van het publieke belang.

Sharav “Mensen zeggen: “Nooit weer”. Onzin. Primo Levi legde uit: ”Het is gebeurd. Dus het kan weer gebeuren. Het kan overal gebeuren”. Wie de geschiedenis niet kent is gedoemd haar te herhalen”.

Lees meer >> | 736 keer bekeken